عبدالامیر رهنما؛ عبدالحمید محبی؛ مجید علی حوری
چکیده
نهالهای حاصل از کشت بافت نخل خرما، به واسطه داشتن سیستم ریشهای قوی به خوبی در زمین اصلی مستقر و رشد رویشی مناسبی دارند. یکی از ضعفهای استفاده از این تکنیک ، کاهش احتمالی عملکرد در سالهای اولیه باردهی می باشد. این آزمایش، با هدف بررسی امکان افزایش باردهی و عملکرد ، در قالب طرح ...
بیشتر
نهالهای حاصل از کشت بافت نخل خرما، به واسطه داشتن سیستم ریشهای قوی به خوبی در زمین اصلی مستقر و رشد رویشی مناسبی دارند. یکی از ضعفهای استفاده از این تکنیک ، کاهش احتمالی عملکرد در سالهای اولیه باردهی می باشد. این آزمایش، با هدف بررسی امکان افزایش باردهی و عملکرد ، در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی به روش کرتهای یک بار خرد شده با سه دور آبیاری7، 14و 21 روز یکبار در کرتهای اصلی و سه سطح تغذیه کامل، تغذیه به میزان 30% کمتر و بیشتر از تیمار شاهد در کرتهای فرعی در سه فصل متوالی طی سالهای 89-1387 در اهواز اجرا گردید. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری بر میزان کلروفیل و کلیه صفات رویشی به جز طول برگ اثر معنیدار داشت. دور آبیاری کمتر سبب افزایش ارتفاع و قطر تنه، میزان کلروفیل، تعداد و عرض برگ و تعداد برگچه گردید، ولی بر صفات زایشی تاثیر معنیداری نداشت. افزایش سطح تغذیه نیز سبب افزایش معنیدار عرض و میزان کلروفیل برگ گردید. ولی سطح تغذیه 30% کمتر از شاهد سبب افزایش میوه نشینی وعملکرد میوه گردید. اثرات متقابل دورآبیاری و تغدیه بر کلیه صفات رویشی و زایشی معنی دار بود. بیشترین عملکرد میوه معادل47/4 کیلو گرم درهردرخت در تیمار آبیاری با دور 7 روز و تغذیه به میزان 30 درصد کمتر از تیمار شاهد تولید شد، که با توجه به میانگین اثرات اصلی نشان دهنده تاثیر بیشتر آبیاری نسبت به تغذیه بر عمکرد نخل می باشد.